De smaak van leuk verandert.
Volle bak in een afdaling In Schladming
Wat maakt fietsen nou zo leuk? Als je op dit blog zit, vind je het misschien een gekke vraag. Toch is die vraag zo gek nog niet. We zijn namelijk niet allemaal hetzelfde. En sterker nog, we blijven niet hetzelfde. We veranderen. Tenminste ik ben veranderd. Wacht, ik zal het je uitleggen.
Het haantje en de trots
Op zondag fietsen met het fietsgroepje kan heel gezellig zijn. Maar het kan ook zo zijn dat er een haantje tussen zit die maar steeds wil laten zien dat hij de sterkste is. Dat zal hem een fijn gevoel van trots geven, maar dit gedrag kan voor anderen behoorlijk irritant zijn. En, geloof me, in elk groepje heb je er zo eentje. Soms ben (was) ik ook zo. Haantjesgedrag dus. Nog steeds doe ik het wel eens, af en toe, maar steeds minder. Dat komt omdat mijn definitie van leuk aan het veranderen is. De prestatiedrang maakt steeds meer plaats voor genieten. “Wedstrijden”, zoals de Marmotte, Oetztaler radmarathon, MTB Alpentour Trophy Schladming, NK duathlon, Swiss Bike Marathon, WK duathlon Powerman Zofingen enz….. Seen it, done it, maar, NOT….doing it again. Ik vind er namelijk niets meer aan.
Oei, even voorstellen
Neem me niet kwalijk, maar ik ben helemaal vergeten om mezelf voor te stellen.
Ik ben Patrick Dieteren en fanatiek mountainbiker. Vanuit mijn passie ben ik begonnen met mijn bedrijf Biking Benelux. Vanuit Biking Benelux organiseer ik o.a. Mountainbike en wielerweekenden in Zuid Limburg en ook een mtb weekend in Luxemburg. Ik heb redelijk wat buitenlandse mtb en race cyclo sportieven gedaan maar kom steeds vaker tot de conclusie dat relaxed onderweg zijn toch het allerbelangrijkste is.
Dit verklaart dan ook mijn passie voor mijn bedrijf Biking Benelux. Kleinschalige evenementen waarbij iedereen met onze GPS apparatuur een fantastische ervaring van vrijheid in combinatie met fysieke inspanning kan beleven. Onze weekenden zijn inclusief hotels, bagagetransport, back-up, GPS leen apparatuur enz. Je wordt volledig ontzorgd. Klik op Mountainbiken in Zuid Limburg voor een uitgebreide programma beschrijving.
Goed, nu je dit weet, ga ik verder met mijn verhaal over “verandering”…..
Waar komt die verandering vandaan?
Ik heb altijd gefietst met fanatiekelingen. Jongens die vroeger wedstrijden hebben gereden (ik nooit) en weten wat afzien is. Ik vond het heerlijk om mee te doen en het werd nog leuker als ìk af en toe eens iemand pijn kon doen. En zo werd elk trainingsritje steeds vaker een afzeikritje. Daar waar je de ander pijn kon doen liet je het niet achterwege. De ander deed het immers ook. En zo belandde je in een oneindige cirkel van haantjesgedrag. Maar zoals ik al zei, dat is over. Nu zoek ik steeds meer de uitdaging in nieuw trails, mooie vergezichten, stille weggetjes in (het lijkt wel haast af en toe) uitgestorven België. Ik kies steeds vaker voor genieten dan voor afzien.
Was de Alpen Tour Trophy de laatste?
Ergens begin dit jaar deed ik mee aan de Alpen Tour Trophy. Een vierdaagse mtb wedstrijd in Schladming. Tot die tijd had ik nog nooit van Schladming gehoord, inmiddels is de naamr Schladming onuitwisbaar op mijn harde schijf gebeiteld. Pffff daar heb ik toch wel goed moeten afzien hoor. Ik was niet in topvorm. En dat heb ik geweten. Puffend, met het melkzuur in mijn oren, dwaalden mijn gedachten af naar die heerlijke driedaagse mtb-tocht met rugzakje, het jaar daarvoor. Oh, wat was dat heerlijk. Lekker lunchen, genieten van het uitzicht, boterhammetje eten met de voetjes in de beek. Heerlijk, dat was pas echt genieten. En nu was ik hier toch een partijtje aan het lijden, dat het niet meer leuk was. Tijdens de afsluitende tijdrit over 15 km bergop, kwam ik met de tranen in de ogen van het afzien, over de finish. Vier dagen aan de limiet gereden. 45 man in mijn leeftijdsklasse gestart, 23 gefinisht. Ik was 19 of zoiets. Een nummertje in het peloton der naamlozen, ergens op een lijstje bij de sportkantine. Ik denk dat toen het besef kwam. Wat the f*ck vind ik hier eigenlijk leuk aan?
De smaak is veranderd. Definitief! (….denk ik….)
Wat vind ik nu dan leuk om te doen? Heerlijk tochten maken. Net zoals de Biking Benelux. Geen tijdsmeting, geen stuurbordjes, geen fotografen onderweg, geen gezamenlijke start. Niets van dat alles. Rijden over de mooiste trails en de aller gaafste wegen in binnen- en buitenland. En onderweg maak ik af en toe een selfie, een praatje met de lokale boer en neem ik het allemaal in me op. Vrij als een vogel, het lekkerste gevoel dat er bestaat.
En natuurlijk zorg ik dat ik fit blijf. Voorafgaande aan zo’ n heerlijk uitstapje wordt er natuurlijk getraind, want dan geniet je nou eenmaal meer. En,….. als er een moment komt dat ik die ander even wat pijn kan laten voelen…… Tja, het blijft toch een sport; meer dan een hobby, maar dat de scherpe randjes eraf zijn, dat is wel duidelijk. En dat vind ik heerlijk. Oh ja, vergeet ik bijna toch te vermelden. Al die toertochen en cyclo s zijn vaak zó druk; daar word ik ook wel redelijk gek van. En oh wee, als je iemand in de weg staat als je pech hebt. Stel je voor hij verliest daardoor twee plaatsen en wordt 188ste i.p.v. 186…. Oei, dan is zijn vrije zondag goed verkloot.
Vermoeiend hoor, die haantjes.
Top als je even op het Facebook icoontje klikt het bericht deelt op je Facebook pagina.
Bekijk hieronder ons reisaanbod!
Bike you later,