Gelapt door Henk Baars
Het mountainbiken werd in Nederland bij gebrek aan bergen omgedoopt naar de ATB, de All Terrain Bike, maar in 1989 toen het nog Mountainbike genoemd werd startte in de bossen bij Zeist de tweede Nederlandse kampioenschappen.
De eerste NL-kampioen was Jim van Overbeek, voor zover wij hebben kunnen nagaan was er weinig belangstelling en aandacht maar in 1989 stonden er serieuze namen aan de start. Verreweg de meeste kwamen van het veldrijden en waren bekend met de blubber.
En dat waren wij ook! Hoe mooi was dat, we werden getipt door een vriend uit Amsterdam dat er vlak bij huis op het KNVB-sportterrein gereden zou worden. Wat telefoontjes verder bleek dat we ons konden inschrijven, licentie was niet nodig, 10,- gulden inschrijfgeld en een verplichte helm, dat eerste was eenvoudig maar een helm was een stuk lastiger. Speelgoedwinkel Bart Smit bracht uitkomst, de middag voor de start hebben wij, de 6 fietsende vrienden uit Leusden en Amersfoort, 6 kinderhelmen gekocht (zie foto). SPD bestond nog niet, dus een korte broek, paar stevige gymschoenen en een opgespeld rugnummer stonden we aan de start.
Machtig mooi vonden we het, zonder enige voorbereiding en verwachtingen gaven we alles wat we hadden. Familie langs de kant en, ik wil hem toch even noemen, Hans Greefhorst van toen nog onze fietsleverancier Blom uit Leusden, moedigde ons aan en keek zijn ogen uit. Zwetend en zwoegend genoten we van elke rondje, de heuvels en de paadjes waren goed te doen en zeker van een andere categorie dan we ze nu kennen. De Batavus Explorer overleefde de hindernissen met gemak, tot we in ronde 6 plotseling uit de koers gehaald werden. Vol ongeloof en verbazing liepen we naar de jury, we waren gelapt door de profs en die reden de laatste ronde zonder de koningen uit Leusden, Henk Baars had ons ingehaald en we hadden het niet eens gezien.
’s Avonds thuis met een dikke grijns op onze gezichten gaan slapen, we hadden meegedaan met de Nederlands kampioenschappen, veel mooier kon het leven niet worden en nu 34 jaar later kan ik er nog steeds van genieten.
Groet, Menno.